Bilişim Sistemlerinin Araç Olarak Kullanılması Suretiyle Dolandırıcılık Suçu

Çalışmada, toplumsal dinamiklerin ve teknolojik gelişmelerin etkisi ile teoride ve uygulamada ciddi şekilde tartışılan bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık (5237 Sayılı TCK m.158/1-f) suçu incelenmiştir. Bu amaçla birinci bölümünde malvarlığına karşı işlenen suçlar arasında hile unsuru ile ayırt edilen dolandırıcılık suçunun tarihsel arka planı, hukuki konusu ve unsurları açıklanarak ikinci ve üçüncü bölümde ayrıntılı olarak incelenecek olan nitelikli halin (TCK m. 158/1-f) alt yapısı oluşturulmuştur. İkinci bölümde, asıl inceleme konusu olan bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunun (TCK m. 158/1-f) tanımı, unsurları, sık görülen işlenme yöntemleri, özel görünüş biçimleri (teşebbüs, iştirak, içtima) ile cezası, şahsi cezasızlık nedenleri ve muhakeme hukukundan kaynaklanan özellikleri açıklanmıştır. Ayrıca dolaylı bilişim suçu doğrudan bilişim suçu ayrımı yapılarak TCK m. 158/1-f maddesindeki nitelikli halin nihayetinde malvarlığına karşı işlenen bir suç olduğu vurgulanmıştır. Üçüncü ve son bölümde ise ilk olarak bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçuna ilişkin uygulamada en sık karşılaşılan tartışmalı hususlar başlıklar altında incelenmiş, sonrasında nitelikli halin sıklıkla iç içe geçtiği veya irtibatlı olduğu bilişim sistemlerinin kullanılması suretiyle hırsızlık (TCK m. 142/2-e), başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama (TCK m. 245/1) ve bilişim sistemlerine hukuka aykırı müdahale suretiyle haksız çıkar sağlama (TCK m. 244/4) suçları ile ilişkisi irdelenmiştir. Son olarak çalışma konusunu oluşturan nitelikli hale ilişkin uygulamada karşılaşılan sorun ve aksaklıklar ile bunlara ilişkin çözüm önerilerine yer verilmiştir. Çalışmadaki ana gaye, bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunun yapısından ve işlenme yöntemlerinden kaynaklanan tartışmalı konuların analizidir. Bunu yapmak için teorik anlatımın yanı sıra Yargıtayın ve İstinaf Mahkemelerinin getirdiği çözümlerin, içtihat değişikliklerinin, daireler arasındaki görüş farklılıklarının ve uygulayıcı olarak çözüm önerilerinin açıklanmasına odaklanılmıştır.

Altı yıllık doktora eğitim süreci aynı zamanda Sakarya Bölge Adliye Mahkemesinin dolandırıcılık suçlarından sorumlu dairesinde üye hakimlik ve Sakarya Cumhuriyet Başsavcılığı Bilişim Suçları Soruşturma Bürosu Cumhuriyet Savcılığı görevlerini ifa ettiğimden dolayı uygulama ve teorinin kesiştiği bir çalışmanın ortaya çıkarılmasında azami gayret sarf eden yazarın , deneyimi ile şekillenen çalışmanın bilişim suçları ve dolandırıcılık suçları ile mesleği gereği karşılaşan uygulayıcılar için faydalı olacağı kanaatindeyiz.