İnsan Hakkı Olarak Barınma

Barınmanın bir baskı aracı ve ayrımcılık yöntemi olarak araçsallaştırılmasına karşı bir insan hakkı olarak savunulmasına odaklandığım bu çalışmada birey, toplum ve devlet arasındaki dinamikleri gözeterek, barınma hakkı özelinde tematik bir inceleme yapmayı amaçladım. Böyle bir incelemede günümüzde kentlerde yoğunlaşan barınma krizinin ekonomik, toplumsal ve siyasi bağlamlarını dikkate aldım. Bu anlamda insan ile siyasi iktidarın karşılıklı ilişkisinin sergilendiği Genel Kamu Hukuku yaklaşımını benimsedim. Bu yaklaşım gereği barınma meselesinin, devleti nasıl şekillendirdiği ve aynı zamanda birey, toplum ve devlet kesişiminde barınma alanında yaşanan mevcut adaletsizliğin ortadan kaldırılması düşüncelerinden hareket ettim. Bu anlamda adalet ilkesine göre devletin uluslararası ve ulusal insan hakları standartlarına uygun işleyişinin nasıl olması gerektiğini değerlendirdim.

Devlete ilişkin soyut ve felsefi görüşlerin hangi ekonomik, tarihî, siyasi ve toplumsal ortamlarda ortaya çıktığı, hangi toplumsal kesimlerin çıkarlarını korumaya yönelik veya kimlerin yararına olduğu gibi boyutlarıyla incelenmesinde barınma meselesine özgü tüm yönlerin açığa çıkarılmasına çalıştım. Böylece salt dört duvar ve bir çatının ötesine geçerek barınma siyasetinin insan haklarını, insan haklarının barınma siyasetini belirleme gücünü test etmek istedim. Barınma temasını seçmemde sığınma evlerinde, evsiz barınaklarında ya da yaşamaya elverişsiz koşullarda hayatını sürdürmek zorunda kalanların temel ihtiyacı olan ev içi adalet ve özgürlük arayışı ile 2008 ekonomik krizi sonrası belirginleşen kira krizi, konut krizi gibi farklı adlarla karşımıza çıkan barınma krizine karşı toplumsal adalet arayışı etkili oldu.